Reminiscing: Elementary & Highschool Memories

Print screen shots from my own Twitter account. ;)

Dahil sa post ni thesickestlady a.k.a Jezzcee, napa-reminisce ako! :) So ayon, nakikigaya lang sa post nya. HAHA. Sobrang namiss ko bigla maging high school student. Tapos syempre, namiss ko rin yung mga kaklase ko nung elementary, pero syempre puberty stage yung hs. Nung elementary kasi mas limitado yung mga pwedeng gawin. Pero nag-enjoy naman ako. Kaya lang mas namiss ko lang talaga yung mga kaibigan ko nung hs. :))
 
You do all sort of stuffs together. 
Nagttry kayo ng mga bagong stuff (kahit yung bawal — LAM MO YAN SSHHH XD), nangtitrip kayo sa isa’t isa, nagdadaldalan, nagfufoodtrip, nag-wwake over (sleepover/overnight — wakeover kasi walang tulugan — pauso nung klase namin nung 4th year XD), gumagala pagkatapos ng klase (minsan di alam yung gala, madalas biglaan, may project kuno), natutulog sa classroom, pumapasok ka ng maaga para lang makikopya ng assignment, KOPYAHAN (LAM NYO YAN), nagccramming sa mga project, at kung anu-ano pang mga pinaggagawa sa buhay. 

YOLO raw, e. LOLjk =))

Minsan nga naiisip ko nun, na sana di nalang matapos yung pagiging hs student ko. Pero syempre, imposible naman yung wish ko. Pati as much as gusto ko na maging hs nalang ako forever (CHAR), di naman pede yon, diba? So, ayon ang winish ko nalang nun, na e sana, mas maging mahaba yung oras.
Yung oras na magkakasama kayo. Yung oras na ginagawa nyo yung mga bagay na minention ko sa taas =)) Yung oras na magkakasama kayo. 

Yung oras na gumawa ng masasayang memories. 

Oo, di naman pwede na puro masayang memories lang. May mga masaklap, nakakaasar (yung iba sobrang nakakaasar, gusto mo nang kalimutan), malungkot — pero ganon talaga. That’s life.

Pero yung tipo bang, mas marami yung masasayang memories, diba? :)

So ayon. Wala. Napadrama lang ako! HAHAHAHAHA. Nakakaloka kasi, e. So ayon, sobrang napa-reminisce talaga ko kagabi, hanggang madaling araw. Tas natutuwa naman ako sa mga TT kasi lately pangit yung mga TT sa Twitter. HAHA. 

Kung nasan man yung mga taong mahalaga saken. Yung mga nagpasaya, ginawang memorable ang pagiging hs student ko, salamat talaga sa kanila. Kasi di ako yung magiging eto ngayon, kung wala sila sa tabi ko. 
Yung mga taong nagpatawa saken, nagpakaba, nag-inspire, nagpa-iyak, nagpaselos, nagpalungkot, nagpa-realize, nagpangiti, at kung anu-ano pang emosyon ang pinadama saken.. Salamat. <3

Di ko talaga kayo makakalimutan. :’)

“May iwanan, pero walang kalimutan.” 

Teka, teka. Medyo senti na to, ah? HAHAHAHAHA. :’) =))) <3

[n/:] I just posted here in my blog, because of the fun memories that I have had back then. I originally posted this in my personal Tumblr account. ;)